OVER MIJ
Dit jaar studeer ik af aan de scenografie en kostuumontwerp-opleiding aan de Toneelacademie Maastricht.
Eerder dit jaar liep ik stage op het kostuumatelier van Het Nationale Theater (HNT) en heb ik een assistentie gedaan voor Jorine van Beek.
In mijn werk ben ik vaak opzoek naar een manier om in de esthetiek van een vorm een pijnpunt of lelijkheid te stoppen. Of juist andersom: de schoonheid in iets verschrikkelijks naar boven halen.
SCROLL TO SEE MY WORK
CLICK TO VIEW MY SITE
FOLLOW ME ON INSTAGRAM
INSTALLATIE PROJECT
''KANTELPUNT''
Deze theatrale installatie is geïnspireerd op het stuk 'Jedermann (stirbt)'.
Tijdens dit project heb ik me verdiept in het kantelpunt rondom de dood. In het verleden heb ik in mijn omgeving meegemaakt dat iemand, zodra hij/zij/hen op het sterfbed lag, plots niet (meer) bang was voor de dood. Ik vroeg mij af tijdens mijn onderzoek: 'Wanneer zijn we niet meer bang voor de dood?' En dat bracht me bij: 'Wanneer en waardoor is Jedermann niet meer bang voor de dood?'
Deze laatste vraag was de basis voor mijn theatrale installatie.
HET PROCES
Ik ben tijdens mijn proces dieper op de tekst van Jedermann (stirbt) ingegaan en zo kwam ik uiteindelijk uit op de vorm en de essentie van een zandloper. Het langzaam verstrijken van de tijd, totdat het ineens op is leek mij in eerste instantie een juiste vertaling voor hetgeen ik wilde vertellen. Na verder onderzoek had ik een andere gedachtegang, namelijk: in een zandloper stroomt het ene deel van het materiaal naar een ander deel toe. Maar wat gebeurt er als er meerdere materialen zijn en het ene materiaal het andere raakt?
Ik begon met een aantal experimenten en het onderzoek naar verschillende kantelpunten. Uiteindelijk kwam ik uit bij de combinatie van voedselkleurstof in de alcoholische drank Baileys. Dit bracht een prachtige beweging met zich mee. (zie video)
Na het schetsmatig maken van kleine maquettes kwam ik op een vorm uit die het mogelijk maakte meerdere kantelpunten te
laten ontstaan, wat passend was bij de dramaturgie van mijn uitgekozen scène uit Jedermann (stirbt).
In de materialiteit van de installatie wilde ik een eenheid creëeren en tegelijkertijd een transparantie, omdat de druppel en de val centraal moest staan. Het draagvlak zelf wilde ik een sterk, koud en statig beeld geven, met het personage van de dood in mijn achterhoofd.
'KUST' - MAQUETTE PROJECT/ KOSTUUMONTWERPEN
KUST - WAJDI MOUAWAD
Synopsis
Wilfried zijn vader is overleden en op dat moment in zijn leven weet hij niet meer wie hij is en wat zijn leven betekent. Hij besluit zijn vader te gaan begraven in zijn verre, voor Wilfried onbekende vaderland. Een land wat bovendien verscheurd is door de oorlog. Daar maakt hij kennis met leeftijdsgenoten die, net als hij, met hun eigen ouders/vader en ook met hun eigen geschiedenis een schoon schip moeten maken om verder te kunnen gaan. Amé, Sabbé, Massi, Simone en Josephine volgen Wilfried en zijn vader op een reis naar de kust om het lichaam te begraven.
Kust is het vervolg op branden uit 2010. Deze stukken maken deel uit van een stukkencyclus van de schrijver Wajdi Mouawad.
MOODBOARD
In mijn moodboard ben ik opzoek gegaan naar een vertaalslag van het gevoel van leegte, het niet weten wie je bent en de zoektocht ernaar.
Een aantal beelden die je ziet zijn bovenaanzichten. Dit is van essentiëele waarde geweest voor mijn uiteindelijk ontwerp en de plaatsing van het publiek.
Er is ook bepaalde vervreemding terug te zien in mijn inspiratiebeelden. Ik vond dit een fijne basis om mee te werken in de kostuumontwerpen, omdat de wereld waarin Wilfried zich bevindt voor hem niet voelt als thuis.
*Dit is een selectie beelden van mijn originele moodboard
SCENOGRAFIE
Het centrale thema voor mijn concept is de zoektocht naar het opvullen van een leegte. Voor Wilfried specifiek, is het de zoektocht naar wie hij echt is. Na de dood van zijn vader beseft hij zich dat hij er alleen voor staat in een wereld waar hij niet vandaan komt en waarin hij niet past. Waar hij wél vandaan komt weet hij ook niet. Hij weet en voelt eigenlijk niks meer. De zoektocht begint wanneer Wilfried besluit het lijk van zijn overleden vader terug te brengen naar het land van oorsprong.
Om deze leegte, een zoektocht naar en het niet weten wie je bent te vertalen heb ik ervoor gekozen het stuk zich in een verlaten zwembad te laten afspelen. De acteurs bevinden zich in en rondom dit zwembad. Het publiek bevindt zich op een plateau boven het zwembadoppervlak. Ze kijken er dus bovenop, maar bevinden zich er ook middenin. Het publiek staat en kan zich vrij bewegen. Ze bewegen zich als het ware mee met de reis van Wilfried.
Ik heb gekozen voor een vorm van locatietheater en heb daarbij mijn maquette gebaseerd op een bestaande locatie in Denemarken.
NATURLEJREN AUDERØD was een voormalig militaire basis en wordt nu gebruik gesteld ter verhuur en bezichtigingen.
SCÈNEBEELDEN
KOSTUUMONTWERPEN
