OVER MIJ
Dit jaar studeer ik af aan de scenografie en kostuumontwerp-opleiding aan de Toneelacademie Maastricht.
Eerder dit jaar liep ik stage op het kostuumatelier van Het Nationale Theater (HNT) en heb ik een assistentie gedaan voor Jorine van Beek.
In mijn werk ben ik vaak opzoek naar een manier om in de esthetiek van een vorm een pijnpunt of lelijkheid te stoppen. Of juist andersom: de schoonheid in iets verschrikkelijks naar boven halen.
SCROLL TO SEE MY WORK
CLICK TO VIEW MY SITE
FOLLOW ME ON INSTAGRAM
INSTALLATIE PROJECT
''KANTELPUNT''
Deze theatrale installatie is geïnspireerd op het stuk 'Jedermann (stirbt)'.
Tijdens dit project heb ik me verdiept in het kantelpunt rondom de dood. In het verleden heb ik in mijn omgeving meegemaakt dat iemand, zodra hij/zij/hen op het sterfbed lag, plots niet (meer) bang was voor de dood. Ik vroeg mij af tijdens mijn onderzoek: 'Wanneer zijn we niet meer bang voor de dood?' En dat bracht me bij: 'Wanneer en waardoor is Jedermann niet meer bang voor de dood?'
Deze laatste vraag was de basis voor mijn theatrale installatie.
HET PROCES
Ik ben tijdens mijn proces dieper op de tekst van Jedermann (stirbt) ingegaan en zo kwam ik uiteindelijk uit op de vorm en de essentie van een zandloper. Het langzaam verstrijken van de tijd, totdat het ineens op is leek mij in eerste instantie een juiste vertaling voor hetgeen ik wilde vertellen. Na verder onderzoek had ik een andere gedachtegang, namelijk: in een zandloper stroomt het ene deel van het materiaal naar een ander deel toe. Maar wat gebeurt er als er meerdere materialen zijn en het ene materiaal het andere raakt?
Ik begon met een aantal experimenten en het onderzoek naar verschillende kantelpunten. Uiteindelijk kwam ik uit bij de combinatie van voedselkleurstof in de alcoholische drank Baileys. Dit bracht een prachtige beweging met zich mee. (zie video)
Na het schetsmatig maken van kleine maquettes kwam ik op een vorm uit die het mogelijk maakte meerdere kantelpunten te
laten ontstaan, wat passend was bij de dramaturgie van mijn uitgekozen scène uit Jedermann (stirbt).
In de materialiteit van de installatie wilde ik een eenheid creëeren en tegelijkertijd een transparantie, omdat de druppel en de val centraal moest staan. Het draagvlak zelf wilde ik een sterk, koud en statig beeld geven, met het personage van de dood in mijn achterhoofd.
'KUST' - MAQUETTE PROJECT/ KOSTUUMONTWERPEN
KUST - WAJDI MOUAWAD
Synopsis
Wilfried zijn vader is overleden en op dat moment in zijn leven weet hij niet meer wie hij is en wat zijn leven betekent. Hij besluit zijn vader te gaan begraven in zijn verre, voor Wilfried onbekende vaderland. Een land wat bovendien verscheurd is door de oorlog. Daar maakt hij kennis met leeftijdsgenoten die, net als hij, met hun eigen ouders/vader en ook met hun eigen geschiedenis een schoon schip moeten maken om verder te kunnen gaan. Amé, Sabbé, Massi, Simone en Josephine volgen Wilfried en zijn vader op een reis naar de kust om het lichaam te begraven.
Kust is het vervolg op branden uit 2010. Deze stukken maken deel uit van een stukkencyclus van de schrijver Wajdi Mouawad.
MOODBOARD
In mijn moodboard ben ik opzoek gegaan naar een vertaalslag van het gevoel van leegte, het niet weten wie je bent en de zoektocht ernaar.
Een aantal beelden die je ziet zijn bovenaanzichten. Dit is van essentiëele waarde geweest voor mijn uiteindelijk ontwerp en de plaatsing van het publiek.
Er is ook bepaalde vervreemding terug te zien in mijn inspiratiebeelden. Ik vond dit een fijne basis om mee te werken in de kostuumontwerpen, omdat de wereld waarin Wilfried zich bevindt voor hem niet voelt als thuis.
*Dit is een selectie beelden van mijn originele moodboard
SCENOGRAFIE
Het centrale thema voor mijn concept is de zoektocht naar het opvullen van een leegte. Voor Wilfried specifiek, is het de zoektocht naar wie hij echt is. Na de dood van zijn vader beseft hij zich dat hij er alleen voor staat in een wereld waar hij niet vandaan komt en waarin hij niet past. Waar hij wél vandaan komt weet hij ook niet. Hij weet en voelt eigenlijk niks meer. De zoektocht begint wanneer Wilfried besluit het lijk van zijn overleden vader terug te brengen naar het land van oorsprong.
Om deze leegte, een zoektocht naar en het niet weten wie je bent te vertalen heb ik ervoor gekozen het stuk zich in een verlaten zwembad te laten afspelen. De acteurs bevinden zich in en rondom dit zwembad. Het publiek bevindt zich op een plateau boven het zwembadoppervlak. Ze kijken er dus bovenop, maar bevinden zich er ook middenin. Het publiek staat en kan zich vrij bewegen. Ze bewegen zich als het ware mee met de reis van Wilfried.
Ik heb gekozen voor een vorm van locatietheater en heb daarbij mijn maquette gebaseerd op een bestaande locatie in Denemarken.
NATURLEJREN AUDERØD was een voormalig militaire basis en wordt nu gebruik gesteld ter verhuur en bezichtigingen.
SCÈNEBEELDEN
KOSTUUMONTWERPEN
PRAKTIJKPROJECT
THE
LONESOME
WEST
Regie: Léon de Vrede
Spel: Isha Ferdinandus, Valentijn de Jonge,
Pieter-Bas de Jonge, Bob Ott
Scenografie, kostuumontwerp & posterbeeld: Fleur Ummels
Lichtontwerp: Marc Zwietink, Fleur Ummels & Léon de Vrede
Muziek: Mike Ott
Tekst: Martin McDonagh
Vertaling: Marcel Roelfsema
Foto's: Ies Kaczmarek
Met dank aan:
Domien van der Meieren, Jean- Paul Caelen, Marc Zwietink, Mike Ott, Relimarkt Hoensbroek, Rickje Zeeuw, Bogi Bakker, Marly Lemmens, Lino de Vrede, Erwin Ummels & Ludo Costongs
CREDITS
HET ONTWERP
Het stuk speelt zich af in Leenane, een klein dorp in Ierland. Dit dorp is voor mij een plek waar je niet wilt zijn, waar je eigenlijk niet kan dromen en als je droomt, dan blijkt het alsnog onbereikbaar te zijn. Je zit haast opgesloten.
Voor de broers Valene en Coleman geldt dit ook. Ze zitten opgesloten in een gewelddadig patroon wat eigenlijk een vraag naar naastenliefde is.
Pastor Welsh, die zijn parochie probeert te redden blijkt ook geen uitwegen meer te zien op de plek waar hij zich bevindt.
Het opgesloten gevoel, het geen hoop meer hebben - ook niet met God aan je zijde - en de gewelddadigheid van de broers gaf mij de inspiratie om te werken met een soort traliewerk die tegelijkertijd de afbakening is van een altaar uit de Christelijke kerk.
Daarnaast zijn er verschillende huiskamerelementen terug te vinden op de vloer. Ook deze zijn in hun kleurenpallet en materiaal passend gemaakt bij het bestaande denkbeeld en leven binnen de parochie.
Voor de kostuums ben ik te werk gegaan met een realistische vorm. De personages wilde ik neerzetten als 'echte' mensen. Mensen die het eigenlijk wel prima vinden zoals het is en niet teveel moeite willen doen voor hoe ze eruit zien.
Een voorbeeld hierbij is dat Coleman naar de begrafenis van zijn vader wél een nette blouse draagt, maar zich niet de moeite neemt een bijpassende broek aan te doen. In plaats daarvan daagt hij op met een joggingsbroek.
SCENEFOTO'S
Scène foto's zijn gemaakt door Ies Kaczmarek.
Scène foto's zijn gemaakt door Ies Kaczmarek.
Scène foto's zijn gemaakt door Ies Kaczmarek.
Scène foto's zijn gemaakt door Ies Kaczmarek.
THEATRAAL ESSAY
TITEL TITEL. Titel TITELPAGINA
ondertitel
Voor mijn theatraal essay heb ik onder andere de invloed die vormgeving heeft op poëzie en hoe daardoor de interpretatie van de poëzie verandert, onderzocht. Het is een onderzoek naar de grafische kunstvorm: typografie als een onderzoek naar de dichtkunst: poëzie.
Daarnaast lag ook een groot onderzoeksdoel in hoe ik poëzie met verschillende taalfuncties kan schrijven. Ik heb uiteindelijk een eigen gedichtenbundel gemaakt en ik ben aan het werk gegaan met een structuur waarin ik de geschreven gedichten - achter elkaar - op twee manieren vorm heb gegeven.
Naast de gedichtenbundel, waarin mijn onderzoek te lezen én waar te nemen is, heb ik een bijlage gemaakt waarin ik dieper inga op het voorafgaande onderzoek, de stappen die ik heb gezet, de boeken die ik heb gelezen, de theorie die ik heb gebruikt en de verdere kunstgeschiedenisbronnen die mij geholpen hebben met het maken van dit essay.
Lees mijn Theatraal Essay hier
In de eindfase van mijn theatraal essay heb ik verschillende 4e jaars acteurs gevraagd om sommige gedichten uit mijn bundel voor te dragen op basis van de typografie, zinsconstructie en grafische vormgeving. Ze hebben de verschillende versies van de gedichten in het essay voorgelezen. Dit hebben ze als bijdrage voor mijn onderzoek opgenomen. Hierbij heb ik ze geen andere instructies gegeven dan: ’lees de gedichten vooral zoals jij ze interpreteert.’ Als ik de opnames beluister stroomt er een bepaald soort energie doorheen. Bij sommige is het verschil tussen de versies van het gedicht nihil, bij anderen juist groots, maar zelfs de kleinste verschillen, door alleen maar een zinseinde te veranderen, één woord te verplaatsen in de lay-out, een andere keuze in lettertype of kleur, is van belang en draagt bij aan de boodschap van het gedicht. Het is niet zozeer dat ik een hypothese heb opgesteld van tevoren of 'vormgeving bijdraagt aan…', want vormgeving draagt altijd bij aan, maar het interessantste vond ik de uitdaging om bepaalde emoties om te zetten in een grafische stijl en/of typografie. En het resultaat dat verschillende emoties, door verschillende zinsverbanden, poëtisch taalgebruik, typografie en grafische vormgeving mogelijk zijn over te dragen, betekent voor mij een geslaagd onderzoek. Daarbij wekt het alleen maar meer inspiratie en energie op om ermee door te gaan. Want de combinaties en mogelijkheden in alleen al de typografie zijn eindeloos.
Lees mijn Theatraal Essay - onderzoeksdeel hier
