De moraal van de Elckerlijc is dat mensen zuiver voor God moeten verschijnen en zondigen niet is toegestaan. Maar naast de zonden van vroeger ervaar ik dat we daarbij op dit moment ook nog hele andere dingen als zonden ervaren: hedendaagse zonden. De combinatie van traditionele en hedendaagse zonden maakt dat iedereen voortdurend zondigt.

​

Er zitten zowel verschillen als overeenkomsten in de traditionele en hedendaagse zonden. De moderne zonden zijn wat ik als zonde

ervaar. Een stemmetje in je hoofd dat je een schuldgevoel aanpraat, zonden die niet geschreven staan in de bijbel maar in je hoofd en aangewakkerd worden door sociale druk en social media.

​

Wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Alleen wie zelf zonder fouten is, is gerechtigd een ander te beschuldigen; een uitspraak om aan te geven dat men geen oordeel over iemand anders moet of wil vellen. We moeten elkaar niet zo veel druk opleggen, want we zijn allemaal zondaars.

KUST -

WAJDI MOUAWAD

Kust gaat voor mij over een zoektocht naar jezelf. Iets waar we allemaal dagelijks mee bezig zijn. Wie ben ik, hoe verhoud ik mij tot anderen en tot mijn verleden?  Er wordt in dit verhaal een letterlijke reis afgelegd, en deze reis wil ik zichtbaar maken. Dus zowel een innerlijke als fysieke reis.

Ik heb onderzoek gedaan in hoe ik de reis die er wordt afgelegd zichtbaar maak. Ik zie een reis voor me van een topje van een berg tot onder zeeniveau. Een reis met hoogteverschil. Dit bracht mij bij de gashouder in Amsterdam. Het gebouw van de gashouder doet al mee met deze reis, daar zit immers al een top in. Het gebouw wordt onderdeel van mijn beeld. Inhoudelijk werd ik getriggerd door droomwerelden en realiteit en hoe zich dat tot elkaar verhoudt. Gebeuren alle gebeurtenissen die zich afspelen nou echt of niet? Veel van het verhaal zit Wilfried (het hoofdpersonage) zijn hoofd en de overgangen tussen de diverse locaties gaat makkelijk. Ik wilde iets dat fluïde is op de vloer zetten.

SCENOGRAFIE

Het publiek bevindt zich op een draaischijf in het midden van het gebouw omring door het decor. Deze draaischijf zal gedurende de voorstelling een keer volledig rond zijn as draaien.

KOSTUUMS

Les contes d'Hoffmann

Musical Supervision:   Federico Santi
 

Director:   Lorenzo Maria Mucci
 

Scenography/Costumes:   Merel de Vroome
 

Choir:   Hans Leenders
 

Light:   Kevin Liederkerken
 

Assistant conductors:   Luciano Meloni/ Christoph Schiffers
 

Assistant Director:   Anna Mathioudaki
 

Pianist:   Daniel Ruíz/Cenzano Caballero
 

Production manager:   Luke Mitchell

Hoffmann is een man gevangen in zijn eigen ideeën en hij legt een ingewikkelde liefdesreis af gedurende de opera. Ik heb een kooi gecreëerd waarin Hoffmann als het ware gevangen zit die tegelijkertijd een labyrint zou kunnen zijn waarin hij verdwaalt. 


Om dit te realiseren heb ik een beeld gecreëerd met een rij buizen in een ronde aflopende beweging, die tijdens ieder verhaal steeds weer een nieuw doolhof vormen waar Hoffmann in gevangen zit en waar hij zich doorheen moet manoeuvreren.

​

Om een hedendaagse versie van dit verhaal neer te zetten heb ik de kostuums naar het nu getrokken. De kostuums bestaan voornamelijk uit kleding uit het hedendaagse straatbeeld.

SCENEFOTO'S

Onvergetelijk

Ik zoek in mijn ontwerpen altijd naar een manier om het alledaagse onvergetelijk te maken. Ik ben gefascineerd door het thema vergankelijkheid en wat is er nou vergankelijker dan theater? In mijn theatraal essay onderzoek ik het thema vergankelijkheid door een verbinding te leggen tussen mijn persoonlijke theaterervaringen als bezoeker en mijn werk als maker, in mijn streven om als maker iets onvergetelijks neer te zetten.

Dus wat maakt nou eigenlijk dat iets je bijblijft? Wat voor soort (beeld)aspecten zijn dat precies en waar heeft dat allemaal mee te maken? Hoe kan ik dit meenemen in mijn maakproces?